De overname van Nederlandse bedrijven

In betrekkelijk korte tijd zijn 10 Nederlandse bedrijven, waaronder als voorlopig laatste Stork, opgeslokt door buitenlandse investeerders. Het merendeel van de bedrijven is overgenomen door zogenaamde durfinvesteerders. Voor de werkgelegenheid is dat zeer riskant omdat deze lieden vooral ook hebben voor het gewin. Vaak worden bedrijven opgesplitst en in delen weer verkocht. Deze gang van zaken is namelijk het meest winstgevend. De samenvoeging met een nieuw moederbedrijf heeft altijd gevolgen voor de personeelssterkte.

Vaak geeft men aan, dat er geen werkgelegenheid verloren gaat, maar een dergelijke belofte blijkt naderhand van weinig waarde te zijn. Er zijn namelijk altijd dubbele functies en die worden het eerst geschrapt en een fusie geeft gelijktijdig de kans alles te reorganiseren. Bij de typisch Nederlandse bedrijven zijn er weinig beschermconstructies, temeer omdat Nederland een open economie kent. Dit is geheel anders in o.a. Rusland en China, daar is slechts de mogelijkheid om een minderheidsbelang in een bedrijf te krijgen. De uitverkoop van Nederlandse bedrijven kan door de Nederlandse overheid niet worden tegen gegaan, omdat gehouden is aan de regels van de Europese Unie.

De uitverkoop van de bedrijven zijn ook een persoonlijk belang van de bestuurders van de ondernemingen, immers zij zijn er vorstelijk voor beloond en ontvingen bonussen die in geen enkele verhouding stonden met hu n werkzaamheden. Dit in tegenstelling tot de werknemers, die moeten vrezen voor het behoud van hun baan. Dit is een triest feit, evenals het verdwijnen van mooie oer Hollandse bedrijven.

Woningbeleid

Vanaf de Tweede Wereldoorlog is er sprake van een woning tekort. Er is vooral een tekort aan betaalbare huurwoningen. Vooral lagere inkomens zijn hiervan de dupe.
Men moet jaren bij een woningcorporatie ingeschreven staan om misschien in aanmerking te komen voor een woning. Geen enkele regeringscombinatie heeft hierop een passend antwoord gegeven.

Het huidige woningbeleid heeft er nog steeds niet toe geleid, dat er een samenvoeging komt van arme en rijke mensen. De door het vorige kabinet voorgestelde liberalisering zou slechts het tegenovergestelde bereiken. Arme mensen wonen bij arme mensen en rijken bij de rijken. De sociale afscheiding van de bevolkingsgeroepen is de laatste jaren slechts groter geworden. Deze ruimtelijke scheiding van inkomensgroepen belemmert de aansluiting op de maatschappij.
Deze gegevens zijn des te klemmender, omdat de goedkopere huurwoningen steeds meer vervangen worden door duurdere. Om deze woningen dus betaalbaar te houden, moet er steeds meer beroep op huurtoeslag gedaan worden. Dit kan nooit de bedoeling van de huursubsidie, nu bekend onder huurtoeslag, geweest zijn.

Ons land loopt met de huurtoeslag en de hypotheekaftrek Europees gezien behoorlijk uit de pas. Men zal dus met het woningbeleid op den lange duur een andere koers moeten inslaan. Het is nog altijd zeer vreemd, dat er nog steeds woningnood is. Hoewel de CDA het tegenovergestelde beweert. Er is in ieder geval geen betaalbare woonruimte voor iedereen. Vooral de lagere inkomens zijn van de huidige gang van zaken de dupe. Geen enkele regeringscombinatie is er tot op heden in geslaagd om het woning te kort, wat al heerst vanaf de 2de wereldoorlog, in te dammen.

Op die punten moet er nog veel veranderen en dit bereikt men niet door de huurmarkt voor een groot deel te liberaliseren. De huurbescherming is nog steeds nodig omdat er geen overschot, maar een tekort aan betaalbare huurwoningen zijn. Alleen wanneer hiervan geen sprake meer is, dan kan men kijken of de huurbescherming niet opgeheven kan worden.


























http://fabradio.angelfire.com/
http://fabradio.angelfire.com/popclassicsradio.html
http://fabradio.angelfire.com/index.html
http://fabradio.angelfire.com/m.popclassicsradio.html