Medicijnenknaak
De Tweede Kamer gaat akkoord met een hoger eigen risico in 2005 en het schrappen van zelfzorgmiddelen uit het ziekenfondspakket. De medicijnenknaak althans de eigen bijdrage van 1.70 euro per doktersrecept is hiermede definitief van de baan. Het bereikte akkoord betekent wel, dat de ziekenfondsverzekerde er nog slechter op wordt. Immers het eigen risico wordt 250 euro en vooral chronisch zieken zullen dieper in de portemonnee moeten tasten omdat zelfzorgmiddelen waaronder pijnstillers niet meer vergoed worden en dus volledig voor eigen rekening komen. Het reeds uitgeklede ziekenfondspakket wordt nog schraler dan oorspronkelijk te voorzien was.
De regering en de regeringspartijen hebben duidelijk een verkeerde keuze gemaakt. Zowel de medicijnenknaak en het eigen risico hadden van tafel gekund. Men had beter kunnen kiezen voor een algemene belastingverhoging. Hierdoor kon de pijn van de bezuinigen beter verdeeld worden. Thans wordt de onderkant van onze samenleving slechts belast. De zwakste schouders moeten de zwaarste lasten dragen. Vooral de mensen aan de bovenkant van de maatschappij worden ontzien. Dit blijkt o.a. uit de maatregel om leaserijders tegemoet te komen. Dit was beslist niet nodig. Het kabinet doet voorkomen, dat de lastenverzwaringen iedereen treffen. Dit is pertinent onjuist.
Het snijden in de gezondheidszorg kan wel problematisch worden. Op een gegeven ogenblik zijn mensen met minimale inkomsten niet meer in staat deze te betalen en wat gebeurt er dan. Men gaat niet meer naar een dokter met alle gevolgen van dien, of men steekt zich diep in de schulden. Schuldsaneringbureaus gaan een gouden tijd tegemoet. De oplossing om een bedrag via de belastingdienst terug te geven, is slechts een druppel op de gloeiende plaat. Een teruggave van 100 euro tegen een eigen risico van 250 euro is natuurlijk een wassen neus. Vandaar het pleidooi, verhoog de belastingen voor iedereen en schaf ook het eigen risico af.
G.P.Beek
maandag, oktober 06, 2003
De groeiende werkeloosheid
De regering heeft zich ingezet voor mensen aan het werk. Dit is feitelijk een loze kreet. Op allerlei manieren moet er bezuinigd worden. Door simpel iets af te schaffen of hierop te bezuinigen wordt slechts een tegenover gesteld doel bereikt.
Het is dringend noodzakelijk, in een tijd dat het slecht gaat, te investeren. Immers door alleen bezuinigen door te voeren, wordt het consumentvertrouwen bepaald niet aangewakkerd. Dit vertrouwen daalt nog steeds en grote aankopen blijven daarom uit. Het heeft alleen dit gevolg, dat het aantal werkelozen steeds groter wordt.
Het is natuurlijk gewenst om o.a. bijstandsgerechtigden en wao’ers aan een baan te helpen, maar de banen liggen niet meer voor het opscheppen. Het aantal arbeidsplaatsen in ons land daalt drastisch.Ook daarom is het niet realistisch dit na te streven, temeer daar vele bedrijven hun heil zoeken in lage loonlanden. Deze tendens heeft ook plaatsgevonden in de jaren ’80. De regering doet er goed aan deze uittocht een hal toe te roepen. Hoewel dit een heikel punt is, kan bij voorbeeld een voorlopige loonsubsidie een oplossing zijn. Het moet toch mogelijk zijn om de werkgelegenheid in Nederland te behouden. Het verloren gaan van de enige scheepswerf van betekenis in ons land is wel een zeer schrijnend voorbeeld, omdat ons land op dit gebied een goede naam had.
Alleen lastenverzwaringen zijn geen oplossingen voor het gerezen probleem. Het afdekken van het begrotingstekort moet dan ook niet heilig verklaard worden. Door dit na te streven wordt alles alleen maar minder goed, immers om nogmaals een voorbeeld te noemen de gezondheidszorg wordt alleen maar slechter. Terwijl dit in het verleden anders werd voor gespiegeld. Dit geeft alleen maar aan, dat de verkeerde weg bewandeld wordt.
G.P. Beek
De regering heeft zich ingezet voor mensen aan het werk. Dit is feitelijk een loze kreet. Op allerlei manieren moet er bezuinigd worden. Door simpel iets af te schaffen of hierop te bezuinigen wordt slechts een tegenover gesteld doel bereikt.
Het is dringend noodzakelijk, in een tijd dat het slecht gaat, te investeren. Immers door alleen bezuinigen door te voeren, wordt het consumentvertrouwen bepaald niet aangewakkerd. Dit vertrouwen daalt nog steeds en grote aankopen blijven daarom uit. Het heeft alleen dit gevolg, dat het aantal werkelozen steeds groter wordt.
Het is natuurlijk gewenst om o.a. bijstandsgerechtigden en wao’ers aan een baan te helpen, maar de banen liggen niet meer voor het opscheppen. Het aantal arbeidsplaatsen in ons land daalt drastisch.Ook daarom is het niet realistisch dit na te streven, temeer daar vele bedrijven hun heil zoeken in lage loonlanden. Deze tendens heeft ook plaatsgevonden in de jaren ’80. De regering doet er goed aan deze uittocht een hal toe te roepen. Hoewel dit een heikel punt is, kan bij voorbeeld een voorlopige loonsubsidie een oplossing zijn. Het moet toch mogelijk zijn om de werkgelegenheid in Nederland te behouden. Het verloren gaan van de enige scheepswerf van betekenis in ons land is wel een zeer schrijnend voorbeeld, omdat ons land op dit gebied een goede naam had.
Alleen lastenverzwaringen zijn geen oplossingen voor het gerezen probleem. Het afdekken van het begrotingstekort moet dan ook niet heilig verklaard worden. Door dit na te streven wordt alles alleen maar minder goed, immers om nogmaals een voorbeeld te noemen de gezondheidszorg wordt alleen maar slechter. Terwijl dit in het verleden anders werd voor gespiegeld. Dit geeft alleen maar aan, dat de verkeerde weg bewandeld wordt.
G.P. Beek
