vrijdag, februari 13, 2004

Philips

De goede cijfers van Philips leidde tot feestvreugde onder de beleggers. Het aandeel steeg in waarde. Het feestgevoel wordt echter overheerst met onzekerheid en cynisme van het personeel, dat het resultaat bewerkstelligde. Immers het winstherstel ging niet gepaard met een vergroting van het marktdeel of verbetering van de winstmarges.

De winst kwam tot stand door keihard te saneren. Personeel is geen toegevoegde waarde en wordt slechts als kostenpost beschouwd. Vele fabrieken van het bedrijf zijn in de loop der jaren gesloten, waardoor duizenden mensen hun baan verloren. Het personeel is terecht ongerust omdat er nog steeds banen geschrapt worden en een ieder in feite ongerust is over de eigen positie.

Vooral terzake van de vestigingen in Nederland kan men bevreesd zijn, immers ook Philips zal gelijk als andere multinationals steeds meer zijn productie overhevelen naar lage loonlanden. Deze wisseling is al jaren bezig en wordt zeker met het oog op de hoge lonen in West Europa doorgezet. Het is nu nog steeds aantrekkelijk om goederen in Oost Europa te maken, omdat daar de lonen nog laag zijn .

Dit zal na komst van de euro wel eens kunnen veranderen, maar dan toch zijn er weer landen waar dit wel het geval is. Het geeft alleen maar aan, dat het menselijk aspect weinig waarde heeft. Daarbij is het zuur, dat de topman van het bedrijf zijn salaris met 47% BRUTO opkrikt en de werknemer verplicht wordt de nullijn in acht te nemen. Vooral dit laatste trekt de verhoudingen volledig scheef en geeft precies aan de positie van de leiding en het personeel.
G.P.Beek

donderdag, februari 12, 2004

Energienetwerken

De moeilijke toestand rond de privatisering van de energienetwerken is niet van vandaag of gisteren. Ook in onze volksvertegenwoordiging wordt hierover eindeloos gesproken. De vraag is namelijk of de energienetwerken voor de stabiliteit van de leveringen in handen moeten blijven van de overheid. In dit land bestaat de gedachte, dat wanneer zoveel mogelijk alles geprivatiseerd wordt het veel beter gaat en de burger door de concurrentiegedachte goedkoper uit is.

Helaas gaat dit niet op omdat er vaak gevreesd kan worden voor slechtere service en een duurder product. Ook de volksvertegenwoordigers worden hiervan doordrongen en trachten terzake van de energienetwerken tot een oplossing te komen. Men wenst nu de hoogspanningsnetwerken onder te brengen bij de staatsnetbeheerder TenneT. De distributiebedrijven blijven dan bij de energiebedrijven. Dit onder de voorwaarde, dat het toezicht over de distributiebedrijven valt onder een energiewaakhond.

Men wenst hierdoor de belangen van de afnemer van energie te waarborgen . Kwaliteit en betrouwbaarheid van het net moet een eerste vereiste zijn. Dit laatste is zeker niet overbodig, omdat er genoeg voorbeelden zijn waarbij van het tegendeel sprake is. Daarnaast is men ook van plan een maximumprijs voor de leveranties vast te stellen.

Die gedachte is juist, omdat concurrentie alleen geen aanvaardbare prijs garandeert. Het is in ieder geval te hopen, dat kabinet en volksvertegenwoordiging tot goede afspraken komen met de energiebedrijven. De consument heeft hier recht op en moet beslist weten waar hij aan toe is, bij het vrijgegeven van de markt.
G.P. Beek