De gemeentelijke lasten
Veel gemeenten verhogen de diverse gemeentelijke belastingen. In het oogspringend is de verhoging van de onroerende zaakbelasting. Gemeenten kampen met begrotingstekorten en trachten het getij te keren door o.a. de OZB drastisch te verhogen. Dit is nog steeds mogelijk omdat de belasting eerst in 2005 voor particulieren afgeschaft wordt. Aan de hand van de inkomsten van een gemeente wordt in dat jaar de rijksbijdrage vastgesteld.
Het is dan ook belangrijk de inkomsten in de jaren daarvoor op te voeren. Er wordt dus misbruikt gemaakt van de onroerende zaakbelasting. Deze gang van zaken wordt in de hand gewerkt door de rijksoverheid, immers deze bezuinigt op de uitkeringen uit het gemeentefonds. De gemeenten worden dus genoodzaakt de burgers zwaarder te belasten.
Dit is reeds treurig omdat de burger meer betaalt, maar de voorzieningen minder worden. Alleen het spel om de onroerende zaakbelasting buiten proporties op te voeren, in verband met een eventuele rijksbijdrage in 2005, mag beslist niet getolereerd worden. De partij die voor afschaffing is en waarvan het afkomstig is, heeft reeds gevraagd in dat soort gevallen geen extra vergoeding toe te kennen.
Op zich is dit juist, maar de rijksoverheid heeft de plicht de gemeenten die exorbitant verhogen hierop te wijzen en maatregelen te nemen in het belang van de burgers. Deze gemeenten zouden onder een bepaald toezicht gesteld moeten worden. Alleen het wordt nogmaals gememoreerd de hoofdschuldige is het huidige kabinet. Men loopt veel te hard van stapel en de burgers zijn hiervan de dupe. Dit beleid is niet de gewenste verandering waarvoor men destijds gekozen heeft.
G.P.Beek
maandag, september 23, 2002
Kinderopvang
De Nederlandse economie is steeds meer ingesteld op tweeverdieners. Zowel de man als de vrouw werken en indien er kinderen zijn dan moet de opvang geregeld worden. Indien de kinderen naar school gaan, is er vaak de mogelijkheid dat die aldaar tussentijds overblijven en de maaltijd gebruiken. Men is van plan hiervan tegen betaling een warme maaltijd te maken. Door deze verstrekking worden de ouders zeker ontlast.
Voor de jonge niet leerplichtige kinderen is het noodzakelijk, dat er voldoende kindercrèches komen. Een minister uit het nieuwe kabinet had het lumineuze idee om deze crèches onder te brengen bij verzorgingshuizen. De ouderen in deze tehuizen zouden dan de kleintjes de normen en waarden kunnen bijbrengen. Op zich is het niet slecht, dat ouderen met jonge kinderen in contact blijven. Het moet echter geen verplichting worden.
Meestal zijn de ouderen in verzorgingshuizen zelf al niet goed ter been en zijn zij veelal niet in staat de aandacht te geven die deze kinderen nodig hebben. Een crèche leiden vergt meer andere capaciteiten dan voorlezen en dergelijke. De aanzet om tot meer opvangcentra te komen is zeker niet ten onrechte. Er is namelijk een te kort.
Alleen is de vraag gerechtvaardigd of ouders in de huidige tijd niet te kort schieten en te gemakkelijk hun verantwoording bij anderen leggen. Te vaak is werk en inkomen de hoofdzaak en het andere slechts bijzaak. De opvoeding van kinderen is in de eerste plaats een taak voor ouders en daarna kan men indien noodzakelijk een beroep doen op anderen. Zo is het ook met kinderopvang.
De Nederlandse economie is steeds meer ingesteld op tweeverdieners. Zowel de man als de vrouw werken en indien er kinderen zijn dan moet de opvang geregeld worden. Indien de kinderen naar school gaan, is er vaak de mogelijkheid dat die aldaar tussentijds overblijven en de maaltijd gebruiken. Men is van plan hiervan tegen betaling een warme maaltijd te maken. Door deze verstrekking worden de ouders zeker ontlast.
Voor de jonge niet leerplichtige kinderen is het noodzakelijk, dat er voldoende kindercrèches komen. Een minister uit het nieuwe kabinet had het lumineuze idee om deze crèches onder te brengen bij verzorgingshuizen. De ouderen in deze tehuizen zouden dan de kleintjes de normen en waarden kunnen bijbrengen. Op zich is het niet slecht, dat ouderen met jonge kinderen in contact blijven. Het moet echter geen verplichting worden.
Meestal zijn de ouderen in verzorgingshuizen zelf al niet goed ter been en zijn zij veelal niet in staat de aandacht te geven die deze kinderen nodig hebben. Een crèche leiden vergt meer andere capaciteiten dan voorlezen en dergelijke. De aanzet om tot meer opvangcentra te komen is zeker niet ten onrechte. Er is namelijk een te kort.
Alleen is de vraag gerechtvaardigd of ouders in de huidige tijd niet te kort schieten en te gemakkelijk hun verantwoording bij anderen leggen. Te vaak is werk en inkomen de hoofdzaak en het andere slechts bijzaak. De opvoeding van kinderen is in de eerste plaats een taak voor ouders en daarna kan men indien noodzakelijk een beroep doen op anderen. Zo is het ook met kinderopvang.
