zaterdag, september 14, 2002

Rust weergekeerd op de woningmarkt

De woningmarkt stabiliseert zich. De prijzen van bestaande huizen stijgen minder en de gemiddelde woning staat langer te koop. De kopers hebben weer de mogelijkheid om uit verschillende woningen te kiezen. Er is nog steeds belangstelling voor kwalitatief hoogwaardige koopwoningen. De koper wil graag luxe, ruimte en privacy. Er is in deze categorie woningen weinig aanbod. Hierdoor is er te weinig doorstroming. Men blijft dan maar liever in de woning, die gezien het inkomen goedkoop is.

De huidige nieuwbouw houdt weinig rekening met de hogere wooneisen. Daardoor is er veel vraag naar de woningen uit de jaren dertig. Er zijn er echter te weinig om in de behoefte te voorzien. De nieuwbouw stagneert en dit jaar blijft men steken op 50.000 woningen. Het is geen vrolijk beeld met het oog op de toekomst, mede gezien de bevolkingsaanwas.

De hypotheekrente gaat weliswaar omlaag, maar dit is geen reden tot al te grote kooplust. Het economische klimaat is hieraan schuldig en vandaar een afwachtende houding. Dit wordt nog versterkt doordat de vooruitzichten ongunstig zijn. Er is een oplopende werkeloosheid en daarbij komt de regering met een pakket aan bezuinigingsmaatregelen.

Ook de hoeveelheid regelgeving op het gebied van de woningbouw is een belemmering. Een wijziging van dit beleid is strikt noodzakelijk om de sector weer een stimulans te geven. Wanneer dit heeft plaatsgevonden kunnen wellicht de diverse groepen woningzoekenden tevreden gesteld worden. Het kan een eerste aanzet zijn tot opheffing van de woningnood.
G.P.Beek

vrijdag, september 13, 2002

De euro en de misleiding

Bewindslieden en bankdirecteuren hebben destijds getracht sprookjes te vertellen. De invoering van de euro had geen prijsopdrijvend effect. Niets van dit alles de handel berekende de gemaakte kosten door. Verhoogde dit met inflatiekosten en ronde alles nog eens naar boven af. Men heeft misbruik gemaakt van de omstandigheden. Een regering, die alles toeliet en de burger, die moest wennen aan de nieuwe munteenheid.

In eerste instantie gaven de Nederlandse en de Europese Bankpresident aan, dat er geen althans weinig prijsstijgingen waren. De burger wist toen al beter. De President van de Nederlandse Bank gaf als eerste toe, dat hij zich vergist had. Er was wel degelijk sprake van prijsopdrijving. Het heeft meer dan 9 maanden geduurd, dat de minister van Financiën ook tot deze conclusie komt.

De burger is door iedereen in de maling genomen en men weet nu definitief dat er te veel betaald wordt. Men pakt de schuldigen evenwel niet aan en evenmin komt er een compensatie.De bevolking krijgt steeds meer een afkeer van deze “vreemde” munt. Het vertrouwen zakt zienderogen. Dit geldt niet voor Nederland in het bijzonder, maar ook voor de andere lidstaten. Men wil weer terug naar de eigen vertrouwde munt. Helaas, dat gebeurt niet omdat de burger hierover totaal niets te zeggen heeft.

Deze munt is ons opgedrongen en wij hebben het maar te accepteren. Afgezien daarvan zou het bepaald niet slim zijn om de zaken weer terug te draaien. Dit geeft weer een prijsverhogend effect. Er worden dan weer kosten gemaakt, die opnieuw verhaald worden op de gewone burger. De minister van Financiën erkent het mistasten, maar wenst geen compensatie te geven in de vorm van lastenverlichting. Wederom heeft een ieder behoorlijk ingeleverd en met de huidige tekorten op de begroting wordt dit nog meer.

G.P.Beek

woensdag, september 11, 2002

De Gezondheidszorg

De minister van volksgezondheid heeft de ziekenhuizen toestemming verleend om alle patiënten die dat nodig hebben te behandelen. De instellingen zouden niet meer gebonden zijn aan allerlei financiële grenzen. Dit laatste is zo snel mogelijk weer ingetrokken. De minister werd direct op zijn vingers getikt door de minister van Financiën. Er wordt geen extra geld aan de zorg ter beschikking gesteld.

De zorg moet het doen met geld, dat hiervoor door het kabinet in het regeerakkoord gereserveerd is. Bij overschrijding hiervan moeten de middelen maar elders vandaan komen. Het houdt in, dat een verhoging van de premies of eigen bijdragen in het verschiet liggen. Tevens kan het verzekeringspakket verminderd worden. Dit zijn allemaal negatieve gevolgen die ons te wachten staan.

Vooral de groepen die het nu reeds moeilijk hebben, worden in de toekomst nog meer belast. Hun gezondheid wordt een uiterst kostbare aangelegenheid. De gezondheidszorg is op een gegeven ogenblik alleen maar te betalen door de burger, die voldoende in de slappe was zit. Alleen voor hem was deze ombuiging van het beleid niet nodig omdat hij altijd bij een privé-kliniek of in het buitenland terechtkon.

Het is te hopen, dat het afschaffen van bepaalde eisen, leidt tot minder bureaucratie en geldverspilling in de zorginstellingen. Indien de efficiency verbeterd wordt, moet het mogelijk zijn de wachtlijsten weg te werken en dan is er tenminste iets bereikt.
G.P. Beek

zondag, september 08, 2002

Huurwoningen

Jongeren tot 25 jaar vallen te vaak buiten de boot wanneer het gaat om toewijzing van een huurwoning. Woningcorporaties en gemeenten selecteren te veel op leeftijd. Dit leidt volgens het Expertisecentrum Leeftijd en Maatschappij tot leeftijddiscriminatie. Vooral de leeftijdsval bij sommige woningstichtingen is een doorn in het oog.

Als zoekenden te oud zijn voor een bepaalde leeftijdscategorie maar geen woning hebben, komen ze bij de nieuwe categorie onderaan te staan. Zij kunnen weer van voren af aan beginnen. Dit is frustrerend en ook pertinent onjuist. Selectie op basis van leeftijd is beslist niet nodig. De inschrijfduur of de voorzieningen die een woning heeft moeten de kernpunten worden.

Het kan anders, immers in de gemeente Nijmegen zijn o.a. eisen aan leeftijd, salaris en gezinssamenstelling niet meer van toepassing.Starters die het langst ingeschreven staan zijn aldaar het eerst aan beurt en bij doorstromers, geldt de woonduur in de vorige woning. Deze eisen zijn duidelijk beter en eerlijker tegenover alle woningzoekenden. Het is namelijk toch al tragisch genoeg, dat er te weinig huurhuizen zijn. Dit is echter een voldongen feit en is duidelijk het gevolg van een op dit gebied jarenlang verkeerd gevoerd beleid.
G.P. Beek