De zorgsector en internetveilingen
Minister Hoogervorst verwacht dat internet een grote gaat spelen bij het toebedelen van zorg aan cliënten. Alles wat de nieuwe zorgverzekering brengt, kan rekenen op de steun van deze minister. Door middel van vraag en aanbod op internet te plaatsen denkt hij aan kwaliteitsbehoud en minder kosten voor de cliënt. De verzekerde kan op deze manier zorg goedkoper inkopen.
Deze redenatie gaat echt niet op. De zorgverzekeraar koopt zorg in en de verzekerde moet zich daarna schikken. De verzekerde kan dus niet even gauw internet raadplegen en zeggen dat wil ik. Afgezien daarvan zorg is een te kostbaar goed en hoort niet thuis op een internetveiling. De minister moet zich zorgen maken over het feit of zijn geesteskindje wel voor iedereen betaalbaar is. Indien hij zich hiermede zou bezig houden, is de gedachte van internetveilingen snel passé.
G.P.Beek
zaterdag, september 03, 2005
Solliciteren
In Nederland is het streven, dat een ieder in zijn eigen levensbehoefte moet kunnen voorzien. De wet werk en inkomen heeft onder meer het doel bijstandsgerechtigden te verplichten om te solliciteren naar een betaalde baan. Eventueel met behulp van de daarbij behorende instanties. Of dit werkelijk succesvol is, zal afhangen van de vraag of er voor deze categorie werkzoekenden voldoende banen voorhanden zijn. Gezien het feit, dat het aantal functies in de bedrijven steeds minder wordt ligt dit niet voor de hand. Bedrijven proberen te overleven door het schrappen van banen. Grote multinationals verplaatsen veel productiewerk naar lage loonlanden, waardoor veel arbeidsplaatsen verloren gaan.
Behalve de groep bijstandsgerechtigden zijn ook oudere werkelozen zoals de groep tussen 57,5 en 64 jaar verplicht te solliciteren. De Raad voor Werk en In komen is al tot de conclusie gekomen, dat deze sollicitatieplicht zinloos is. De plicht kost alleen veel tijd en geld alleen het kabinet wenst dat niet in te zien. Men verkeert nog steeds buiten de werkelijkheid. Ouderen worden nog steeds genegeerd op de arbeidsmarkt. Zelfs personen vanaf 45 jaar hebben al verschrikkelijk veel moeite om een nieuwe baan te vinden.
De vergrijzing van de arbeidsmarkt zal bedrijven er wel toe dwingen om in de toekomst oudere werknemers te accepteren, maar de groep van 57,5 tot en met 64 jaar zal hiertoe niet behoren. Deze conclusie doet al jaren opgeld, immers ook in tijden van economische groei viel deze groep altijd buiten de boot. Werkgevers hebben te graag jong en flexibel personeel. Alleen die groep is zeer beperkt zodat iedereen in dezelfde vijver vist.
G.P.Beek
In Nederland is het streven, dat een ieder in zijn eigen levensbehoefte moet kunnen voorzien. De wet werk en inkomen heeft onder meer het doel bijstandsgerechtigden te verplichten om te solliciteren naar een betaalde baan. Eventueel met behulp van de daarbij behorende instanties. Of dit werkelijk succesvol is, zal afhangen van de vraag of er voor deze categorie werkzoekenden voldoende banen voorhanden zijn. Gezien het feit, dat het aantal functies in de bedrijven steeds minder wordt ligt dit niet voor de hand. Bedrijven proberen te overleven door het schrappen van banen. Grote multinationals verplaatsen veel productiewerk naar lage loonlanden, waardoor veel arbeidsplaatsen verloren gaan.
Behalve de groep bijstandsgerechtigden zijn ook oudere werkelozen zoals de groep tussen 57,5 en 64 jaar verplicht te solliciteren. De Raad voor Werk en In komen is al tot de conclusie gekomen, dat deze sollicitatieplicht zinloos is. De plicht kost alleen veel tijd en geld alleen het kabinet wenst dat niet in te zien. Men verkeert nog steeds buiten de werkelijkheid. Ouderen worden nog steeds genegeerd op de arbeidsmarkt. Zelfs personen vanaf 45 jaar hebben al verschrikkelijk veel moeite om een nieuwe baan te vinden.
De vergrijzing van de arbeidsmarkt zal bedrijven er wel toe dwingen om in de toekomst oudere werknemers te accepteren, maar de groep van 57,5 tot en met 64 jaar zal hiertoe niet behoren. Deze conclusie doet al jaren opgeld, immers ook in tijden van economische groei viel deze groep altijd buiten de boot. Werkgevers hebben te graag jong en flexibel personeel. Alleen die groep is zeer beperkt zodat iedereen in dezelfde vijver vist.
G.P.Beek
